شكاف لب و كام از ناهنجاري هاي صورت و دهان هستند كه در اوايل بارداري ايجاد مي شوند. شكاف زماني ايجاد مي شود كه بافت كافي در دهان و يا لب وجود نداشته باشد، و بافتي كه وجود دارد هم به درستي به هم نرسند.

لب شكري يك شكاف در دوسمت لب بالايي است. ممكن است استخوان هاي فك بالا و / يا لثه پائين را هم شامل شود.

علل 

در بيشتر موارد، علت آن ناشناخته است. نمي توان از اين دو اختلال پيشگيري كرد. بيشتر دانشمندان بر اين باورند كه در تشكيل كام عوامل ژنتيكي و محيطي نقش دارند.

علت ديگر اين اختلالات ممكن است داروهايي باشد كه مادر در دوران بارداري مصرف كرده است. برخي داروها ممكن است سبب شكاف لب و كام شوند. از اين بين داروهاي ضد تشنج / داروهاي ضد صرع، داروهاي آكنه شامل آكوتان و متوتروكسات و داروهايي كه براي درمان سرطان، آرتريت و پسوريازيس استفاده مي شوند را مي توان نام برد.

شكاف لب و كام ممكن است  در نتيجه ي مواجهه با ويروس ها و يا مواد شيميايي در زمان نمو جنين در رحم رخ دهد.

تشخيص

اين تغييرات بسيار مشخص هستند، پس به راحتي تشخيص داده مي شوند. گاها ممكن است سونوگرافي پيش از تولد، اگر شكاف وجود داشته باشد، اين نقص را نشان دهد. اگر شكاف در سونوگرافي قبل تولد مشخص نشود، معاينه ي باليني دهان، بيني و كام اين ضايعات را مشخص مي كند.

درمان شكاف لب و كام

جراحي لب ممكن است نياز به يك يا دو جراحي داشته باشد، بسته به وسعت ترميم مورد نياز. جراحي اوليه معمولا براي كودك سه ماهه و يا كودك چهار ماهه انجام مي شود.

ترميم شكاف كام اغلب نياز به جراحي هاي متعدد  تا ۱۸ سالگي دارد. اولين جراحي زماني انجام مي شود كه كودك شش ماهه و يا نهايتا كودك يك ساله است .  با اين جراحي اوليه عملكرد كام شكل مي گيرد، احتمال جمع شدن مايع در گوش مياني كم مي شود، و نمو دندان ها و استخوان هاي صورت  اصلاح مي شود.

بچه هايي كه شكاف كام دارند ممكن است به گرافت استخواني در ۸ سالگي نياز داشته باشند. حدود ۲۰ درصد كودكان با شكاف كام نياز به جراحي هاي بيشتر براي بهبود تكلم دارند.

وقتي كه دندان هاي دائمي رشد مي كند، اغلب بريس براي تقويت دندان ها لازم است.

جراحي هاي اضافي  ديگري هم ممكن است براي بهبود ظاهر لب و بيني، و بستن فضاي بين دهان و بيني ، بهبود تنفس، و ثبات و قرار گيري مجدد فك انجام شود. ترميم نهايي براي برطرف كردن اسكارهاي جراحي اول انجام مي شود.